دانلود کنش پژوهی نشان دادن ارزش و اهميت روابط انساني مديران با دبيران در محيطهاي آموزشي و تاثير آن بر كاركرد دبيران
فرمت فایل ورد (word)و قابل ویرایش
تعداد صفحات 166 صفحه
قسمتی از فایل
پیشگفتار
مدیریت از ارکان هر سازمان و جامعه است. مدیریت آموزشی و به تبع آن مدیریت مدرسه در بین سایر مدیریت ها از جایگاه ویژه ای برخوردار است. اگر معتقد باشیم تمام سازمان ها و موسسه های دولتی و غیر دولتی از بروندادهای آموزش و پرورش بهره می گیرند و آموزش و پرورش تأمین کننده نیروهای انسانی آنها است و اگر بپذیریم که آموزش و پرورش یکی از عوامل اصلی در پرورش ابعاد مختلف وجودی انسان است و اگر ایمان داشته باشیم که آموزش و پرورش هر جامعه در رأس همه مسائل آن است مدیریت آموزشی نیز با همان منطق جایگاه مهمی در توسعه و بهسازی جامعه دارد. اگر مدیران آموزشی یک جامعه دارای دانش و مهارت های کافی باشند بدون تردید نظام آموزش و پرورش نیز از اثر بخشی و اعتبار والایی برخوردار خواهد بود.
امروز آموزش و پرورش به مدیرانی که تنها وظیفه آنها ثبت نام، محول کردن کلاس های درس به معلمان، حفظ پرونده های تحصیلی، فراهم کردن لوازم و وسایل محیط آموزشی و یا توسعه و نگهداری ساختمان مدرسه باشد احتیاج ندارد،- گر چه انجام این امور در محدوده مدیریت مدرسه لازم است ولی از دیدگاه مدیریت آموزشی صد در صد واجب نیست. – بلکه به مدیران اثر بخش نیاز دارد. مدیرانی که در همه جا حضور فعال داشته باشند، حلال مشکلات باشند و به زیر دستان خود مشکل گشایی را یاد دهند، بطور دقیق بدانند هر یک از کارمندانشان چه توانایی ها، استعداد ها و تا چه اندازه به کار علاقه دارند. مدیرانی که بتوانند روابط خود را با زیر دستان تنظیم نمایند و از مهارت های انسانی بهره کافی ببرند.
آشنایی مدیران با دانش روابط انسانی و کاربرد آن در موقعیت های آموزشی که مهارت انسانی نامیده می شود، برای مدیران اثر بخش امری لازم و ضروری است. «گریفیت» در این باره می گوید: « بیشترین ارزش مهارت انسانی به مدیران مدارس تعلق دارد زیرا شغل شان ایجاب می کند که با افراد، ارتباط های رودررو داشته باشند.» (بخشی، خداداد، مترجم، 1374، ص 20). متاسفانه علی رغم اهمیت مهارت های انسانی در مدیریت مدارس، تحقیقات زیادی نشان داده است که مدیران مدارس توانایی برقراری ارتباط انسانی با دانش آموزان و معلمان ندارند.
علاقه بند (1364) در تحقیقات خود درباره مسائل و مشکلات مدیران مدارس نشان داد مدیران نسبت به وظایف حیطه نظارت خود شناخت کافی ندارند و از برقراری ارتباطات انسانی با دانش آموزان و معلمان و اولیا ناتوان هستند. (علاقه بند، علی، 1364، ص 355).
با توجه به مطالعات انجام شده چنین برمی آید که متاسفانه غالباً به مهارتهای انسانی اهمیت چندانی داده نمی شود .بنابراین شایسته است که مدیران مدارس بیش از پیش با این مهارتها آشنایی پیداکنند تا بتواند به وسیله آنها برمسائل ومشکلات انسانی غلبه یابند نه اینکه بازهم از همان شیوه های سنتی گذشته پیروی نمایند .
مقدمه
مهمترين استراتژي هر سازمان و يا هر جامعه منابع انساني است. جوامعي در بلند مدت قرین موفقيت خواهند شد كه بتوانند منابع انساني خود را بطور صحيح پرورش دهند. نيروي انساني در سازمانهاي اجتماعي مهمترين منبع سازماني به شمار ميرود. مديريت و رهبري از اركان سازمان و جامعه است. مديريت آموزشي در بين ساير انواع مديريتها از جايگاه ويژهاي برخوردار است. اگر آموزش و پرورش هر جامعه در راس همه مسائل جامعه باشد مديريت آموزشي نیز با همان منطق جايگاه مهمي در بهسازي و توسعه جامعه دارد. (کیمبل وایلز.طوسی مترجم، 1370)
ارتباطات ميان فردي، همچون اشكال ديگر رفتار انسانها، ميتواند در دو حد غايي بسيار اثربخش و بسيار غيراثر بخش مطرح شود. به احتمال بسيار فراوان، هيچ رفتار متقابل انساني نميتواند كاملاً موفقيتآميز يا كاملاً شكست خورده و ناكام باشد. ميتواند بهتر شود و در مقابل،احتمال بدتر شدن آن نيز ميرود. به عبارت ديگر مفهوم نسبيت در رفتارهاي انساني و بالمآل در ارتباطات ميان اشخاص كاملاً حكم فرماست.در كل ميتوان گفت، اثر بخشي ارتباطات ميان فردي شامل دو بُعد است اول بعد عمل گرايانه كه در اينجا اثربخشي ارتباطات متوجه دستاورد و موفقيت رسيدن به اهداف و خواستههاي ارتباط گيرنده يا فرستنده پيام است.بُعد دوم خشنودي شخص است كه در اين مورد اثربخشي كنش ارتباطي به لذت و شخصي كه از آن براي دست اندركاران ارتباط حاصل ميشود مرتبط ميشود. بايد در نظر داشت با توجه به اين تقسيمبندي نبايد تصور شود كه اين ابعاد همواره از يكديگر منفك بوده و هر كدام جداگانه عمل ميكنند. اغلب خشنودي يك نفر از كنش ارتباطي موكول به اين است كه چقدر به اهداف خود رسيده و به چه ميزان از آن فاصله دارد. از سوي ديگر ميتوان گفت بسياري از مواقع رسيدن به اهداف و احساس موفقيت، مبتني بر سطحي از رضايت است كه كنش متقابل حاصل شده است. شايد يكي از دشوارترين جنبههاي كيفي ارتباطات توانايي به كارگيري همدلي در يك رابطه متقابل است به اين معني كه آغازگر فراگرد ارتباطي توانايي درست ارائه همدلي به ديگري را داشته باشد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.