اقدام پژوهی مدیران,اقدام پژوهی افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی,اقدام پژوهی ابتدایی مدیران,اقدام پژوهی برتر کشوری مدیران,اقدام پژوهی به صورت ورد مدیران,اقدام پژوهی جدید افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه,اقدام پژوهی چند نمونه افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی,اقدام پژوهی چیست؟,اقدام پژوهی در مقطع ابتدایی افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی,اقدام پژوهی در مورد افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی,اقدام پژوهی رایگان افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه,اقدام پژوهی سال 96 افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی,اقدام پژوهی فرهنگیان مدیران
اقدام پژوهی افزایش رغبت دانش آموز به مدرسه با بازیهای محلی
تعداد صفحات فایل :36 صفحه
فرمت فایل : ورد (word) و قابل ویرایش
شرحی از فایل
چکیده :
متاسفانه در جامعه امروزی دانش آموزان از بازیهای بومی و محلی بیخبرند و اوقات خود را با بازیهای رایانهای و تبلت میگذرانند؛ در حالی که با کمرنگ شدن بازیهای سنتی و محلی، جامعه پذیربودن کودکان و نوجوانان هم با آسیبهای جدی همراه است.و از جمله این آسیب ها عدم علاقه و رغبت به محیط آموزشی و مدرسه است.اما اگر توجه کافی داشته باشیم در محیط های آموزشی همچون مدرسه ابزارهایی برای انتقال عناصر فرهنگی برای رغبت بخشی به دانش آموزان وجود دارد. از جمله این ابزارها، بازیهای سنتی است. برخی از این بازیها فراجنسیتی و جنسیت محور بودهاند. مثلا خاله بازی و عروسک بازی را عمدتا دختران و «الک دولک» و «تیله بازی» را پسرها بازی میکردند و برخی مثل عمو زنجیر باف و هفت سنگ فرا جنسیتی بوده و در دوران کودکی دخترها و پسرها دسته جمعی آن را بازی میکردند.کارکرد این بازیها با مفاهیمی که بین کودکان در حال بازی داد و ستد میشد، این بود که ارزشها و هنجارهای دینی، مذهبی، ملی و بومی را درونی و باورمند میکرد. مثلا در بازی عمو زنجیر باف وقتی یک طرف میگفت چه چیزی عمو آورده، طرف مقابل به حسب آشنایی و کاربرد کالاهای موجود در محل زندگی خود، نام کالایی را که استفاده از آن بیشتر بود تکرار میکرد.
کارکرد دوم این بازیها تجربه عینی زندگی دسته جمعی در عین رقابت بود که گاهی به نظم و برطرفکردن سوء تفاهمها و آشتی نیاز داشت. نکته مثبت این بازیها کار تیمی بود که کودکان با آن آشنا میشدند.
در این بازیها همچنین کودکان و نوجوانان همبستگی، دوستی، مقاومت و سماجت در حفظ منفعت خود را تمرین میکردند. آنها در نهایت قاعده بازی، صلح و آشتی را نیز میآموختند و هنگامی که نیازمند پادرمیانی بزرگان بود، ادب و احترام گذاشتن به بزرگترها و اطاعت از ریش سفیدان را یاد میگرفتند.به دلایل فوق الذکر و همچنین به خاطر افزایش رغبت دانش آموزان به مدرسه و محیط آموزشی در این اقدام پژوهی من به کمک همکارانم تصمیم گرفتم با فراهم نمودن امکانی جهت انجام بازی های محلی به افزایش رغبت دانش آموزان به مدرسه کمک موثری داشته باشم.
مقدمه
کودکان و نوجوانان ایرانی در ضمن بازیهای متنوع بومی – ملی راه و رسم زندگی سالم جمعی را با ادبیات کودکانه میآموزند. برخلاف عمده بازیهای امروزی که فرد محور و مجازی و دور از حقیقت عینی اجتماعی است، بازیهای سنتی دیروز، زنده بودند. بازیهای مجازی امروزی فرد محوری و منفعت طلبی فردی را نهادینه میکنند و در جان و روح بازی کننده، فردگرایی و خودپرستی را به باور تبدیل میکند.
با توجه به وارداتی بودن بیشتر این بازیها، کودک امروزی از زندگی جمعی و مفاهیم ارزشی، بومی و اسلامی دور میماند. با واردشدن این بازیهای محلی به نظام آموزشی و مدارس، بچههای امروز از بازیهای بچههای نسل دیروز آگاه میشوند و فوت و فنهای زندگی کردن را در این بازها یاد میگیرند.
دانشآموزان مهمترین رکن نظام آموزش و پرورش هر کشوری محسوب میشوند.عواملی که میتواند این سرمایه ملی را برای رشد بهینه و کیفی آماده سازد، مهارتهای رفتاری است که در محیط آموخته میشود نه فقط محفوظات علمی. مدارس تامینکننده نیروی کیفی جامعهاند و نه فقط تامینکننده کمیتی از خیل عظیم نیروی انسانی که بهعنوان تحصیل کرده روانه جامعه میشوند. پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری، اولین دغدغه دست اندرکاران تعلیم و تربیت در کلیه فعالیتهای علمی یا فرهنگی است که باید با تمام وجود خود را وقف ایفای این وظیفه سنگین کنند.
نشاط و شادابی در مدرسه به کمک بازی های محلی باعث رشد و تکامل همه ابعاد وجودی یک دانشآموز در بعد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی میشود. چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شود و یا مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد، دانشآموز به تواناییها و شایستگیهای کامل دست نخواهد یافت. این وظیفه مسئولین تعلیم و تربیت است که شرایطی را فراهم آورند تا تمام نیازهای او تامین شود.
شاد زیستن برای دانش آموز به همان اندازه مهم است که تغدیه خوب، محبت کردن و حفاظت از او اهمیت دارد، زیرا سلامت روحی و روانی و فیزیکی و جسمانی او را تامین میکند. نرخ شادی و خنده در مدارس ما بسیار پایین است. میزان شیوع خنده و توسعه فضای فرح بخش در آموزشگاهها مورد بیمهری قرار گرفته است. در جامعه و مدرسه فاقد شادی، سخنگفتن از شادی قدری مشکل خواهد بود. یکی از مشکلات هر جامعه غفلت از شادی و نشاط و در نتیجه افزایش بیماریهای مختلف روانی از قبیل اضطراب و افسردگی است. با شادی و نشاط زندگی معنا پیدا میکند و در پرتو آن دانشآموزان خصوصاً میتوانند خود را ساخته و قلههای سلوک و پلههای ترقی را چالاکانه بپیمایند. جامعه زنده و پویا جامعهای است که عناصر شادیآفرین در آن فراوان باشد.
در گذشته بهنظر میرسید که وظیفه آموزش و پرورش تولید عدهای فارغ التحصیل است که فقط بتوانند امرار معاش کنند اما چنین مینماید که در قرن جدید نظامهای آموزش و پرورش این مرحله را پشت سر گذاشته و سرلوحه تعلیم و تربیت در یک جمله خلاصه شده است؛ « شوق زندگی کردن را به دانشآموزان بیاموزیم». پس باید معتقد باشیم که درحقیقت رشد پایدار ما در گرو شادی پایدار است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.